Wejście na Magurę w Beskidach Skolskich

31 grudnia 2017
Adam Rugała

Magura, z jej 1362 metrami, jest najwyższym szczytem w Beskidach Skolskich. Należy więc do Korony Karpat Ukraińskich. Gdyby nie wysokość, pewnie niewiele osób zainteresowałoby tą górą. Nie ma co ukrywać, Magura leży w mniej widokowej części Beskidów Skolskich. Ma jednak swój urok.

Przez wierzchołek przechodzi granica obwodu lwowskiego i iwano-frankowskiego, a masyw Magury położony jest we wschodniej części Beskidów Skolskich, na wschód od rzeki Opór i drogi Skole - Sławsko.

Praktyczne informacje

Teoretycznie na Magurę został wyznakowany szlak turystyczny, o numerze, nie wiedząc czemu, 5002. Szlak jest żółty i biegnie ze stacji kolejowej w Tuchli przez Libochorę i jej przysiółek - Łomy, po czym wchodzi na grań Magury i nie opuszcza jej aż do szczytu.

Pomimo tego, nawigacja nie jest najprostsza. W części górskiej ścieżka często zanika, oznaczenia są rzadko, czasami trasa przechodzi przez powalone połacie lasu. W pierwszym etapie można się trzymać linii wysokiego napięcia, a potem grani. Teren Magury nie ma dobrego pokrycia aktualnymi i dokładnymi mapami.

Trasa

Ze stacji kolejowej w Tuchli (Тухля) idzie się ok. 2 km na południe, wzdłuż głównej drogi, aż do skrętu na Libochorę (Либохора). Odbijamy w lewo, przechodzimy pod mostem kolejowym. Czeka nas teraz 7 km przez wioskę. Następnie droga wchodzi w las i po kilometrze dochodzimy do przysiółka Łomy, który to będzie punktem startowym wejścia w góry.

Na szczyt pozostaje ok. 5,5 km i 750 m podejścia. Skręcamy w lewo, przechodzimy ostatni potok na trasie i ponownie odbijamy w lewo. Idąc pod linią wysokiego napięcia osiągamy grań, którą podążamy na wschód aż do wierzchołka.

Dojazd

Jedną z dobrych możliwości dojazdu jest kolej. Przez Tuchlę przechodzi linia kolejowa Stryj - Mukaczewo, pociągów jest sporo.

Inną opcją jest marszrutka do Libuchory - wyjeżdża z Lwowa późnym popołudniem. Dużym plusem jest to, że dojeżdża prawie na sam koniec wsi.

Biwakowanie i woda

Po drodze na Magurę nie znajdziemy zbyt dobrych miejsc na biwak ani żadnej wody. Najlepszym wyborem będzie więc polana nad potokiem Libochora, w przysiółku Łomy. Ostatnią okazją do nabrania wody jest przecinający drogę strumień, tuż przed odbiciem w lewo z głównej drogi.

Fotorelacja z wejścia na Magurę

Wędrówkę rozpoczynamy na końcu wsi Libochora (przysiółek Łomy). Z głównej drogi odbijamy w lewo.

Po chwili wychodzimy z lasu i pniemy się mozolnie pod linią wysokiego napięcia, a następnie błotnistą drogą wykorzystywaną do zwózki drewna.

Z oddali dobiegają nas odgłosy pił. Za jednym z zakrętów wyłaniają się ukraińscy robotnicy, którzy zauważywszy nas, z przerażeniem krzyczą byśmy uciekali w dół. I faktycznie, zaraz leci drzewo. Podejmujemy decyzję o obejściu ich w dość zakrzaczonym terenie. Po niekrótkiej walce udaje się wyjść na grań pod słupami wysokiego napięcia.

Teraz do pokonania polana porośnięta wysokimi łopianami.

Pomijając kilka polan, trasa już na sam szczyt będzie biegła przez las.

Miejscami ścieżka jest widoczna...

Od czasu do czasu jest mało wyraźna...

A w niektórych momentach kompletnie zawalona.

Jeszcze urokliwa polana pod szczytem...

I zdobywamy zalesiony wierzchołek Magury, najwyższego szczytu w Beskidach Skolskich.

Na szczycie znajdują się 2 ukraińskie flagi, tabliczka z wysokością (1362 m) oraz głaz z namalowanym numerem szlaku (5002).

Powrót przebiega już dużo sprawniej. Po zejściu do Łomów, biwakujemy przy potoku Libochora.

Podsumowanie

Trasa: Libochora - Magura - Libochora
Dystans: ~11 km
Suma podejść/zejść: ~755 m
Czas przejścia: ~4,5 godz. (wraz z półgodzinnym obchodzeniem ścinki drzew)

 

Zobacz dedykowaną stronę   Karpaty Ukraińskie
Znajdziesz tam wszystkie informacje o Karpatach na Ukrainie w jednym miejscu!

Zainteresował Cię ten wpis? Może warto podzielić się nim z innymi?

Adam Rugała

Tagi: Karpaty Ukraińskie, Korona Gór Ukrainy