Prokletije

Albańskie Bjeshket e Namuna, serbskie Prokletije, to Góry Północnoalbańskie, leżące na styku Albanii, Czarnogóry oraz dziś suwerennego, choć nie przez wszystkich uznawanego terytorium Kosowa. Prokletije w języku serbskim oznaczają góry przeklęte, ale czy można tak o nich powiedzieć?

Zapuszczając się w głąb tych bardzo dzikich gór, stając pośród lodowcowych kotłów, poszarpanych, ostrych, niedostępnych szczytów, które podczas zachodu słońca rzucają cień mroku na spaloną słońcem dolinę, gdzie późnym latem wysychają źródła wód i jezior, nie sposób o brak poczucia grozy czy lęku. Jest jednak też i ogrom radości, gdy dociera się do miejsc, gdzie do tej pory postanęło niewiele ludzkich stóp, a przyroda - ostoja wielu endemicznych gatunków - wydaje się być nietknięta. Pasmo to uznawane jest za mniej zeksplorowane niż Tatry na początku ubiegłego wieku.

Uwarunkowania historyczne nie sprzyjały zwiedzaniu tego zapomnianego regionu. Odwiedzając dziś kosowską cześć tych gór z najwyższym szczytem - Djeravicą (2656 m n.p.m.), widzimy ślady wojny, jeszcze stale potrzebne są siły takich organizacji jak KFOR, które pomagają rozminowywać teren i rozwiązywać wciąż żywe konflikty narodowościowe.

Czarnogórska część tego pasma od 2009 jest częścią Parku Narodowego Prokletije. Zla Kolata (2534 m n.p.m.) jest najwyższym szczytem tego państwa, natomiast najwyższą górą całych Prokletijów jest majestatyczna Maje e Jezerces (2694 m n.p.m.), leżąca po albańskiej stronie.

W te góry chce się wracać, by poczuć się znów jak odkrywca, chciałoby się dłużej zostać w rajskich dolinach ukrytych wysoko przed zgiełkiem świata i w spokoju prawdziwie poobcować z pięknem natury.