20 lipca 2018
Adam Rugała
Góry Țarcu leżą na zachodnim krańcu Karpat Południowych. Znajdujący się w zachodniej części pasma Vârful Căleanu (2196 m) jest jego najwyższym szczytem. Gdyby nie Korona Karpat Rumuńskich pewnie nie dowiedziałbym się o jego istnieniu. Ileż bym stracił!
Jakie są Munții Țarcu [czyt. carku]? Jak wygląda wejście na Căleanu? Zapraszam na garść praktycznych informacji i relację z wejścia na szczyt.
Trasa
Na Căleanu prowadzą zasadniczo 2 trasy:
- od północy, z doliny Olteana, przez Vf. Brusturu
- od południa, od przełęczy Şaua Plaiului - do której możemy dojść na 3 sposoby: od zachodu (trawersem Vf. Țarcu z Cuntu), od południa (przez Vf. Bodea), od wschodu (od Şaua Şuculeţului)
Biorąc pod uwagę, że z doliny Olteana bez problemu da się przedostać na przełęcz Şaua Jigoria, jesteśmy w stanie wyznaczyć świetną pętlę przez Căleanu, zapoznającą nas z zachodnią częścią Gór Țarcu.
Dojazd
Na przełęcz Şaua Jigoria można się dostać jadąc drogą asfaltową Caransebeș - Muntele Mic. Do doliny Olteana przyjedziemy od strony wioski Poiana Mărului. Od Şaua Jigoria do doliny Olteana biegnie przejezdna droga leśna (drum forestier), raczej przejezdna autem osobowym ale z wyższym zawieszeniem.
Fotorelacja z wejścia na Căleanu
Dojeżdżamy na przełęcz Şaua Jigoria. Otwieramy drzwi. Szok! Czy to lato w Rumunii? Lodowaty wiatr wbija się w ciało, wilgoć przeszywa na wskroś. Pogoda nie zachęca do wędrówki. Ubieramy wszystko co mamy, łącznie z kurtkami puchowymi. Przypominam - jest końcówka czerwca, znajdujemy się pod lasem na wysokości ~1200 m. n.p.m.
Chcemy zapoznać się z Górami Țarcu i wejść na ich najwyższe szczyty, m.in. Țarcu i Căleanu. Pragnienie jak zawsze wygrywa z pogodą. Ruszamy.
Słońce na parę sekund rozświetla polanę. Jest nadzieja na lepszą pogodę. Po paru minutach wchodzimy w las i pozostajemy w nim aż do wyjścia na Vârful Şeroni (1399 m). Jest to niewielka polana na której urzęduje pasterz. Ciekawe, czemu z autem na bułgarskiej rejestracji? Polana jest ponoć ze świetnym widokiem na góry, których jednak nie dane nam zobaczyć. Chmury.
Idziemy dalej i po dłuższej chwili wychodzimy z lasu. To Cuntu. Jest tu małe jeziorko, stacja meteorologiczna prowadząca również działalność schroniskową i parę innych chatek.
Za Cuntu las się kończy. Zaczynamy mozolnie piąć się w górę w kierunku Sadovanu. Pogoda raz straszy, raz daje nadzieję. Idzie się przyjemnie. Dużo różnych ścieżek biegnących w tym samym kierunku - każdy znajdzie idealne dla siebie nachylenie.
Chmury, mgła, wiatr. Nie ma nadziei na widoczność. Rezygnujemy z graniowego przejścia przez Sadovanu - Vârful Țarcu - Bodea i wybieramy trawers do przełęczy Şaua Plaiului.
W oddali słychać pobrzdękiwanie owczych dzwonków. W przebłyskach lepszej widoczności mamy okazję zobaczyć północne zbocza, z których bierze początek rzeka Olteana.
Dochodzimy do Şaua Plaiului. Jest to rozległa, dość płaska przełęcz pomiędzy górami Bodea i Căleanu. Rozpoczynamy podejście na ten drugi. Przez gęste chmury nie widzimy nic poza płaskim trawiastym terenem. Czy to góry? A jesteśmy przecież już na wysokości ponad 2000 m n.p.m.!
W mgle cieżko znaleźć drogę idącą bezpośrednio na szczyt. Dochodzimy jednak na grań. Chwila poszukiwań i jest kopczyk oraz tabliczka - Vârful Căleanu - 2196 m.
Ach, gdyby tylko coś zobaczyć!
Pogoda jednak nie pozwala na kontemplację, nie mówiąc o chwili przerwy. Zaczyna padać śnieg. Czy to typowe rumuńskie lato? Uciekamy w dół.
Najpierw czeka nas dość strome zejście w kierunku Brusturu. W podszczytowych partiach Vârful Brusturu wchodzimy w teren gołoborzy, które będą nam jeszcze długo towarzyszyć. Skakanie po dużych, chyboczących się i mokrych skałach nie należy do najprzyjemniejszych doznań. Dodajmy do tego mgłę, brak ścieżki oraz co jakiś czas przeciskanie się przez kosówki i mamy receptę na niełatwe przejście. Jak zawsze okazuje się, że żadnych gór nie można lekceważyć.
Po jakimś czasie gołoborza się kończą i udaje się odnaleźć ścieżynkę idącą w dół. Będzie dobrze.
Mijamy rozległe polany, pasterza, wchodzimy do lasu i wędrujemy krok za krokiem do doliny Olteana.
Teraz pozostaje zatoczyć koło i wrócić na przełęcz Şaua Jigoria. Na szczęście po całym dniu czeka tam na nas wieczorne słońce. Wciąż jest jednak przeraźliwie zimno.
Podsumowanie
Trasa: Şaua Jigoria - Vârful Şeroni – Cuntu - Şaua Plaiului - Vârful Căleanu - Vârful Brusturu - Valea Olteana - Şaua Jigoria
Dystans: 22.5 km
Suma podejść/zejść: 1460 m
Czas przejścia: 8h 45m
Zainteresował Cię ten wpis? Może warto podzielić się nim z innymi?
Tagi: Karpaty Rumuńskie, Rumunia
Skomentuj...